الجمعة، ٢٧ فبراير ٢٠٠٩

منتهى الاحباط

انا فى منتهى الاحباط ونفسي اخرج من الحالة اللي انا فيها ده بس مش عارفة ازاى مش مستوعبه الناس بقيت بتتعامل مع بعض كده وبالذات لما يكونوا اصحاب عمرك مش حد لسه عارفة مبارح ... هي الحياة بقت كده كل واحد يفكر فى مصلحته وبس وما يعملش اعتبار لحاجة خالص انا بكتب الكلام ده علشان عارفة ان هي ها تقرأ ... عايزة اقولها انا اتصد مت لما فتحت الفيس بوك و لقيت الصورة اللى اتصورتها مع بعض قصتني منها وفى الوقت نفسه صورها مع اصحابها التانين كلها موجودة ... هي متغيرة من فترة وكل ما اكلمها تقولي انها مكتئبة وعندها مشاكل ومش فارق بالنسبة لها ان احنا نقعد بالشهرين منشوفش بعض وممكن بالاسبوعين ما فيش بينا تليفونات عادى انا مش عارفة ايه اللي حصل هي مش وحشة كده ومش ندلة كده ... مشكلتي ان انا مش هبقى على حد هو مش باقي عليه انا مش هشحت صداقة من حد حتى لو كان اعز اصحاب ... انا عندي اصحاب تاني كتير بس عمري ما بفضل حد على حد لمجرد انى بعرف اخرج معاهم كتير ... انا عايزها بس تفتكر انى عمري ماذتها فى اي حاجة ... ولو هتفضل على طريقتها معايا يبقى هي كده عايزة تقضى على الصداقة اللي بينا